Stukjes uit mijn dagboek .....
Aankomst
Sinds corona ben ik niet meer teruggeweest naar de Sahara en ik kijk er zo naar uit! Tegelijkertijd natuurlijk benieuwd naar de veranderingen... De aankomst in Marrakech was zoals meestal.... een lange rij bij de douane op het vliegveld. Maar goed, ze lieten me door:))
Heerlijk weer en in de menigte van chauffeurs, vond ik die van mij. Aangekomen bij de riad, (dit keer in het midden van de Soukh) installeer ik me in de kamer. Oh, ik was de geur van Marrakech helemaal vergeten. Een warme lucht van kruiden, stof, uitlaatgassen, munt, vlees en zoetigheid. Hahh ik voel me direct weer thuis. Nu wachten op de groep die vanavond laat pas aankomt.
Dag 3
We zijn er! Gisteravond aangekomen, na een lange en mooie reis. Wat is het heerlijk om hier weer te zijn. Heerlijk om Ahmed na zoveel jaar weer te zien. Iedereen begint te wennen aan de rust, geen afleiding, geen internet, nergens om naartoe te gaan. Omringd door het zand, wat een magie. Het zand spreekt, het spiegelt je en je kunt er niet omheen. Uit je comfortzone en je kunt er niet aan ontsnappen. Soms voelt dat in het begin even niet zo fijn en geeft ons ego een gevoel van ontevredenheid, verdoving of onverschilligheid. Maar het mooie is dat bij 3 nachten in het tentenkamp, het ego op een gegeven moment de handdoek in de ring gooit en dan... dan gebeurt het. Dan word je één met jezelf, met de Sahara, met de sterrenhemel en met de eenvoud. Dan zie je de rijkdom en heiligheid in alles en vooral in jezelf. Dat alles helemaal goed is zoals het is, en vooral jij.
Dat het nooit anders is geweest.... Na een mooie sessie kijken we wat voor ons uit, de verte in. Ieder in zijn eigen gevoel van volheid, geraakt door de schoonheid, de kracht en ook door de stukjes die je nog mag helen. Het weten en voelen dat alles 1 is, dit is precies waarvoor ik het doe. Voldaan gaan we naar bed. Deze nacht hebben we besloten om in het zand te slapen en niet in de tent. Op de berg liggen onze matjes klaar.. Morgen worden we wakker zoals we iedere ochtend de woestijnmannen zien liggen, Helemaal opgerold in de dekens en gezicht verstopt in een sjaal om niet bedekt te worden door het zand mocht het gaan waaien.. Ik ben benieuwd naar deze ervaring!